In de tijd dat wij samenwerkte met een opvang in Belgie werd al snel duidelijk dat wij meer met honden konden dan anderen. Honden die door enkele gedragsdeskundigen ingeslapen zouden worden, die konden wij wel opknappen. Zo ook Nora, die we kregen een opvang in Belgie.
Nora was een behoorlijk grote hond, een beetje formaat Ierse Wolfshond. Zij was ondanks haar formaat doods en doodsbang, in de opvang zat zij dan ook in een hoekje weggedoken en schrok letterlijk overal van. Als iemand haar kon helpen dan waren wij dat wel werd er verteld, de uitdaging gingen wij dan ook aan en wij namen haar mee.
Thuis aangekomen lieten wij haar wennen aan onze roedel, Nora dook eigenlijk meteen weg en bekeek alles op een afstandje.
Uitlaten was een ramp, zij liep voor geen meter en ik moest haar dan ook van ons huis naar de waterkant tillen. Op de uitlaatplek bleef zij verkrampt op de grond liggen, het duurde dan ook een redelijke tijd voordat zij ging plassen of poepen…..en wanneer zij klaar was kon ik haar weer terug naar huis tillen.
Zo ging dat s’ochtends, s’middags, s’avonds en voordat wij naar bed gaan nog een laatste keer.
Dit ging dag in dag uit zo, ik tilde haar naar de waterkant…zij deed haar behoefte en ik tilde haar weer terug. Dit ging zo zeker 14 dagen…..tot zij voorzichtig haar eerste stapjes ging zetten.
Heel voorzichtig, en nog heel laag bij de grond….maar het begin was er…Met heel veel geduld en belonen ging het steeds beter…In huis was het nog steeds een ramp, eenmaal binnen dan dook ze in haar bench en keek stiekem naar wat de rest van de roedel deed. Maar wij hadden nog een troef achter de hand…..Nina 🤗
Nina kreeg elke hond aan het spelen….en het verleden even doen laten vergeten, teminste even dan. Nina ging voor de bench staan en bekeek eens wat er nu eigenlijk in zat. Langzaam kreeg Nina de aandacht van Nora.
En uiteindelijk gebeurde er iets fantastisch….want je hoeft echt niet groot te zijn om een hond zoals Nora aan het spelen te krijgen. Nina sprong op tafel en daagde Nora uit tot spelen….en het werkte (zie filmpje).
Langzaam aan werd Nora steeds vrijer en vrijer, ze begon zelfs met Bella te spelen en liep steeds beter buiten. Bij een van onze wandelingen deden wij een poging en lieten Nora los….
Hoeveel honden wij ook in onze handen hebben gehad, hoeveel wij er ook hebben geholpen…dit is altijd weer een kippenvel moment, de echte vrijheid….een hond te zien genieten en te zien dat ze het vertrouwen in ons hebben.
Uiteraard moesten wij voor Nora een adoptant vinden…en het formaat van Nora is nu niet een hond die je makkelijk herplaatst. Maar er meldde zich een man in Belgie, Fred had al een oudere hond en zocht er een hond bij. Na enkele mailtjes besloten wij hem uit te nodigen voor een gesprek. Uiteraard was er niet echt een super enthousiast welkom van Nora, maar zij moest natuurlijk ook even wennen. Wij besloten de adoptie door te laten gaan.
Na enkele weken, toen wij toch in belgie waren besloten wij eens langs te gaan. Nora was al redelijk thuis, al herkende ze ons nog wel en werden wij heerlijk begroet. Bij ons vertrek stond ze bij de deur…en dat zijn even de rot momenten, met een brok in je keel moet je dan toch doorzetten en vertrekken.
Op de terugweg…en de dagen daarna zit Nora dan toch in je gedachten.
Na een paar weken kregen wij een berichtje….een waar meteen je hart van overslaat…Nora was weggelopen…
Van de bange hond Nora, naar een nieuwe adoptie naar weglopen. Ze was ergens van geschrokken…uit de riem geglipt en bij de buren ( waar de deur toevallig open stond ) naar binnen geschoten. Inplaats dat de buurman de deur dicht houd, stuurt hij Nora weg…die het op een lopen zet. Wij zijn meteen in de auto gesprongen en gingen in volle vaart naar Belgie.
Onderweg was Amber druk via de telefoon contacten aan het leggen in belgie en ik reed zo snel ik kon naar Belgie.
Na veel bellen werd haar inzet beloond….een man had Nora op de snelweg zien lopen en heeft haar kunnen vangen. Deze heeft de politie gebeld…..en laat nu net op dat moment een agente dienst hebben die bevriend is met een van onze contacten…en laat zij nu ook net de telefoon aannemen.
Zij had ook snel door over welke hond het ging en nam meteen met ons contactpersoon contact op…die uiteraard meteen Amber belde met het adres. Onderweg het adres in de navigatie aangepast en zo waren wij al snel bij de man thuis…
En daar lag Nora…helemaal kapot, haar poten tot bloedens aan toe kapot gelopen…
Maar ze was in leven, dat was het belangrijkste. Na ontelbare bedankjes gingen wij met Nora achterin de auto naar Fred, aangekomen bij zijn huis was het al wat schemerig en ik belde aan.
Fred deed open en bij het zien van ons raakte hij helemaal in paniek, hij begon meteen te vertellen wat er was gebeurd en terwijl hij het vertelde zag je dat hem de moed in zijn schoenen zakte….de hoop dat hij Nora ooit nog terug zou zien..
Ik heb een verassing in de auto voor je….Fred keek mij ongeloofwaardig aan….en keek in de auto…en daar zat Amber met Nora…Fred kon zijn ogen niet geloven en volgens hem was er gewoon een wonder gebeurd…dit kon gewoon niet waar zijn.
Na nog wat napraten lieten wij Nora weer bij Fred en gingen wij weer op weg naar huis. Maar nu met een gerust gevoel….Nora was weer veilig.
Later is Fred nog een keer met Nora haar onze BFA dag geweest op het Erkemederstrand…Een heerlijke hond….met zo een lief karakter, daar moet je gewoon verliefd op worden. Nora leeft nu nog steeds bij Fred en geniet van haar vrijheid.
Keer terug naar Facebook | Twitter | Instagram | Youtube | meer HelpLelystad Artikelen
Gelezen 1018 keer!